Akademia rodzica

• 
• 

Szczegóły

Utworzono: środa, 12, marzec 2014 09:50

PRZYDATNE STRONY

Ministerstwo Edukacji Narodowej – www.men.gov.pl

Kuratorium Oświaty Katowice – www.kuratorium.katowice.pl

Rzecznik Praw Dziecka – www.brpd.gov.pl

Ośrodek Rozwoju Edukacji – www.ore.edu.pl

Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna w Zabrzu - www.ppp.zabrze.pl

Cyberprzemoc - pomoc internetowa - www.helpline.org.pl

 

LITERATURA DLA RODZICÓW:

1. A. Faber, E. Mazlish „Jak mówić do nastolatków, żeby nas słuchały, jak słuchać, żeby z nami rozmawiały”, Wydawnictwo MEDIA RODZINA
2. J. Sakowska „Szkoła dla rodziców i wychowawców”, Warszawa 2008
3. P. Karpowicz „ Jak pomóc człowiekowi i jego rodzinie? Duchowe aspekty leczenia uzależnienia”, Instytut Wydawniczy Kreator
4. M. Griffiths „Gry i hazard”, GWP
5. D. S. Ridley, B. Walther „Jak nauczyć dzieci odpowiedzialności”, GWP
6. R. Maxwell "Dzieci, alkohol, narkotyki - przewodnik dla rodziców" GWP
7. Dzierzgowska "Rodzice w szkole"
8. J. Sakowska "Szkoła dla rodziców i wychowawców"
9. Cindy J. Christoper "Nauczyciel - rodzic. Skuteczne porozumiewanie się"
10.  J. Miluska "Psychologia rozwiązywania problemów skzoły"

 

FILMY GODNE POLECENIA:

1. „Biała wstążka” (2009r.) reż. M. Haneke – Reżyser takich filmów jak „Pianista” i „Ukryte” przygląda się społeczności niemieckiej tuż przed wybuchem I wojny światowej. Akcja filmu została osadzona w małej protestanckiej miejscowości na północy Niemiec. W latach 1913 – 1914 spokojne życie mieszkańców zostaje zakłócone przez serię dziwnych zdarzeń. Wydają się one być karą wymierzoną lokalnej społeczności i okazują się być związane z powszechnie przyjętym, surowym modelem wychowania.
2. „Odzyskać córkę” (2006r.) reż. T. Matheson – film opowiada historię nastolatki wchodzącej w okres młodzieńczego buntu. Uczucie gniewu i nienawiści wobec samej siebie, prowadzą do zmian, które powoli stają się czymś więcej niż typowy bunt. Zaczyna się od narkotyków, dochodzi alkohol, wszystko to prowadzi do tego, że dziewczyna kończy „na ulicy”. Rodzice za radą wychowawcy, wysyłają dziewczynę do obozu dla trudnej młodzieży. Film oparty na książce Marthy Tod Dudman.
3. „Sala Samobójców” (2011r.) reż. J. Komasa - Dominik to zwyczajny chłopiec, ma wielu znajomych, dziewczynę, bogatych rodziców, pieniądze na ciuchy, gadżety, imprezy i pewnego dnia jeden pocałunek zmienia wszystko. „Ona” zaczepia go w sieci. Jest intrygująca, niebezpieczna, przebiegła. Wprowadza go do „Sali samobójców”, miejsca z którego nie ma ucieczki. Dominik w pułapce własnych uczuć, wplątany w śmiertelna intrygę, straci to, co w życiu najcenniejsze.
4. „Złe wychowanie” (2004r.) reż. P. Almodovar – film hiszpańskiego reżysera otworzył festiwal w Cannes. Sam reżyser określa go jako pełen tajemnic thriller, w którym wszystkie postacie podejmują ryzyko nie bojąc się konsekwencji. Opowiada historię dwóch chłopców - Ignacio i Enrique, którzy na początku lat 60 odkrywają w katolickiej szkole miłość, kino i strach. Ojciec Manolo, dyrektor szkoły i nauczyciel literatury jest świadkiem, a zarazem częścią tych odkryć. Te trzy osoby spotkają się jeszcze dwukrotnie pod koniec lat 70 i w latach 80. Spotkania te zaważą nie tylko na ich życiu, ale i śmierci.
5. „Musimy porozmawiać o Kevinie” (2011r.) reż. L. Ramsay – Tytułowy Kevin to demoniczny nastolatek, który świadomie manipuluje swoim otoczeniem, nie uznaje żadnych zasad i z prowokującym uśmiechem mówi: "Wstajesz rano i oglądasz telewizję, jedziesz samochodem i słuchasz radia. Chodzisz do swojej nudnej pracy albo nudnej szkoły, ale o tym nie mówią w głównym wydaniu wiadomości. Doszło do tego, że nawet ludzie z telewizji często oglądają telewizję. Na co oni wszyscy tak patrzą? Właśnie na takich jak ja..."
6. „Wielki Mike” (2009r.) reż. J. L. Hancock - Bezdomny nastolatek zostaje otoczony opieką przez bogatą rodzinę. Dzięki niej wyrasta na gwiazdę amerykańskiego futbolu.
7. „Bejbi blues” (2012r.) reż. K. Rosłaniec - Bohaterką filmu jest niedojrzała 17-latka, która zostaje matką. Chciała mieć dziecko, bo fajnie jest mieć dziecko. Bo wszystkie młode gwiazdy, jak Britney Spears czy Nicole Richie, mają dzieci.
8. "Hej, skarbie” (2009) reż. L. Daniels - Clareece zwanej "skarbem" nie jest łatwo: ojciec ją molestuje, a matka poniża na każdym kroku. Mimo to, nastolatka podejmuje naukę i stara się nadać sens swojemu życiu.
9. "Świnki" (2009r.) reż. R. Gliński - Szesnastoletni Tomek mieszka w małym miasteczku na polsko-niemieckim pograniczu. Wyrasta w szarej rzeczywistości typowego blokowiska, w rodzinie, w której od zawsze brakuje pieniędzy. Tomek jednak, w odróżnieniu od swojej starszej siostry, nie przywiązuje szczególnej wagi do spraw materialnych. Bardziej zajmuje go nauka, a szczególnie astronomia, której poświęca każdą wolną chwilę. Wydaje się, że Tomek ma przed sobą dobrą przyszłość. Zda maturę i wyruszy do wielkiego miasta na studia. Jednak wszystko komplikuje się, gdy w jego życiu pojawia się dziewczyna. Dla Marty najważniejsze są ładne ciuchy, kosmetyki i dobra zabawa. A to wszystko kosztuje. O rok starszy Ciemny wprowadza Tomka w świat przygranicznych interesów, na których można nieźle zarobić. Reżyser Robert Gliński w niezwykle realistyczny sposób przedstawia mroczny świat przygranicznego półświatka, gdzie zarabia się na przemycie i prostytucji nieletnich.

 .........................................................................................................................................................................................................................................

                                                                      Akcja  „Dzień Bezpiecznego Internetu”

            Miejska Bursa Szkolna w Zabrzu bierze udział w akcji „ Dzień Bezpiecznego Internetu”, w ramach której przygotowano:  gazetkę tematyczną na temat uzależnienia od Internetu, broszurkę dla młodzieży dotyczącą zjawiska cyberprzemocy. Przeprowadzono zajęcia oraz pogadanki z wychowankami na temat bezpiecznego korzystania z Internetu, gier komputerowych oraz opracowano poradnik dla rodziców „ Twoje dziecko bezpieczne w sieci”, który został umieszczony na stronie internetowej w zakładce „ Akademia Rodzica”    i rozesłany rodzicom na e - maila. 

                                                                                   Cyberprzemoc

          Stosowanie przemocy poprzez: prześladowanie, zastraszanie, nękanie, wyśmiewanie innych osób z wykorzystaniem Internetu i narzędzi typu elektronicznego takich jak: SMS, e-mail, witryny internetowe, fora dyskusyjne w Internecie, portale społecznościowe i inne.    

JAK RADZIĆ SOBIE Z CYBERPRZEMOCĄ

1. POROZMAWIAJ Z BLISKĄ CI OSOBĄ – POSZUKAJ WSPARCIA I POMOCY Rozmowa z przyjacielem bądź zaufaną osobą dorosłą pomoże Ci zapanować nad emocjami i poczuć się lepiej. Omówienie problemu z różnych perspektyw może w wielu przypadkach  pomóc Ci ochłonąć i na spokojnie zaplanować kolejne działania
2. ZACHOWAJ DOWODY Zanim podejmiesz próby usunięcia obraźliwych wiadomości - pamiętaj, że są ważnym dowodem nękania. Zabezpiecz dowody  w postaci wydruków lub screenshota (zrzut ekranu).
3. ZGŁOŚ INCYDENT Zwróć się o pomoc do rodziców lub innej zaufanej osoby dorosłej (wychowawcy, pedagoga szkolnego, dyrektora). Pomogą Ci rozwiązać problem i udzielą wsparcia. Skorzystaj z  telefonu zaufania 116 111. Jeśli czujesz się zagrożony powiadom policję (cyberprzemoc            w świetle prawa jest czynnością karalną).
4. PROWADŹ ROZMOWĘ NA SWOICH ZASADACH - NIE DAJ SIĘ WCIĄGNĄĆ W SPIRALĘ AGRESJI Zachowanie cyberprzemocowe to próba dominacji - nie daj się. To kim jesteś i jak się postrzegasz zależy tylko od Ciebie. Nie pozwól się sprowokować. Zaskocz agresora przyjaznym nastawieniem - to może zmienić ciąg wydarzeń.
5. ODETNIJ SIĘ OD AGRESORA Na wielu portalach społecznościowych możesz zablokować osobę, która Cię prześladuje. Także telefony posiadają funkcję blokowania innych numerów. Możesz również zgłosić się z prośbą do administratora o usunięcie obraźliwych treści lub fałszywego konta -  pamiętając aby najpierw zapisać dowody nękania.

 Gdzie szukać pomocy?

Jeżeli jesteś/byłeś ofiarą lub świadkiem cyberprzemocy lub niepokoi Cię jakieś zdarzenie związane z bezpieczeństwem cyfrowym, a trudno Ci porozmawiać z osobą dorosłą z Twojego otoczenia skorzystaj z telefonów zaufania:

800 12 12 12  - Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka 
Telefon jest bezpłatny i czynny od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.15 do 20.00 (połączenie bezpłatne). Jeśli zadzwonisz tam w godzinach nocnych i zostawisz informację o sobie i swój numer - konsultanci do Ciebie oddzwonią.

116 111 - Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży. Bezpłatny i anonimowy telefon dla dzieci i młodzieży prowadzony od 2008 roku przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę.

- www.116111.pl

PORADNIK DLA RODZICÓW:

TWOJE DZIECKO BEZPIECZNE W SIECI

Współczesny świat zmienia się na naszych oczach. Zewsząd otaczają nas ekrany komputerów, tabletów, smartfonów, coraz okazalszych odbiorników TV. Często ułatwiają nam one życie, lecz również stają się coraz powszechniejszym sposobem spędzania czasu przez dorosłych, młodzież i dzieci. Nasze pociechy, jak obserwujemy chyba wszyscy, w coraz młodszym wieku fascynują się rzeczywistością wirtualną. Pragniemy zatem podzielić się    z Państwem informacjami, którymi w ostatnim czasie mocno się interesujemy i które uważamy za ważne ze względów wychowawczych. Korzystając z dobrodziejstw współczesnych technologii komputerowych pamiętajmy by uczynić wszystko, aby nasze dzieci były bezpieczne w cyberprzestrzeni.

Internet to jedno z największych technicznych osiągnięć naszych czasów. Pozwala nam lepiej poznawać świat, łatwiej się komunikować, zdobywać wiedzę, dostarcza nam rozrywki, wreszcie dzięki niemu sprawniej załatwiamy codzienne sprawy. Oczywiście korzystanie z internetu niesie ze sobą także potencjalne zagrożenia. Część z nich to przeniesione do wirtualnego świata, znane nam już od dawna zjawiska, takiej jak przemoc, oszustwa, czy szerzenie nienawiści.

W prezentowanym materiale chcemy przedstawić Państwu, na czym polegają zagrożenia, na które mogą być narażone Wasze dzieci. 

Nadmierne korzystanie z komputera, Internetu prowadzi do:

• Zaniku więzi rodzinnych.                                                                                                                 
• Pogarszania stanu zdrowia – wady kręgosłupa, wzroku.                                                                     
•  Zmęczenia, zaniedbywania obowiązków, rozkojarzenia.                                                                  
• Uzależnienia – jeszcze niedawno najmłodszy pacjent Centrum Uzależnień Medialnych miał 2 lata ( od TV), zaś najmłodszy uzależniony od gier komputerowych – 9 lat. Granica wieku dzieci, uzależnionych od komputera szybko się obniża!                                                                       
•  Eksperymenty psychologiczne pokazują, że dzieci tracą wrażliwość pod wpływem agresji    w mediach.                                                  Pogorszenia nastroju ( doświadczenie niepokoju ,lęku, bezsenności, nadpobudliwości, rozdrażnienia), prowadzące nawet do depresji.                  Uzależnienia od silnych bodźców - od adrenaliny, emocji, sieci – to swoiste elektroniczne LSD, wywołujące niepokój psychoruchowy wtedy, kiedy dziecko jest poza siecią.                               
•  Utożsamianie się z bohaterami gier – naśladowanie agresji: TO SIĘ DZIEJE POWOLI, ALE SYSTEMATYCZNIE.                                               
•  Preferowania postaw konsumpcyjnych typu „wszystko mi się należy”.                                          
•  Wulgaryzacji słownictwa.                                                                                                                   
•  Trudności w dłuższym skupieniu uwagi podczas słuchania, np. nauczyciela w szkole.

Gry komputerowe to bardzo popularna forma rozrywki dla dzieci i młodzieży. 60% dzieci w wieku 4-14 lat używa komputera do grania, a 94% nastolatków w wieku 12-17 lat gra w gry wideo. Gry komputerowe mogą wspierać rozwój poznawczy, emocjonalny i społeczny dzieci. Wpływają pozytywnie na: spostrzegawczość, reakcje na bodźce, zdolności przestrzenne, procesy myślowe oraz koncentrację uwagi. Poprawiają refleks i koordynację wzrokowo-ruchową oraz ćwiczą umiejętność współdziałania w grupie. Jednak nadmierne granie może powodować problemy z koncentracją uwagi przez dłuższy czas, zaniedbywania nauki, aktywności fizycznej, kontaktów z rodziną i kolegami. Może ono prowadzić również do rezygnacji z innych zainteresowań, a nawet zaniedbywania czynności takich, jak jedzenie czy sen. W skrajnych przypadkach doprowadzić nawet do uzależnienia.

Oddziaływanie gier komputerowych na psychikę:

• Gracz nie jest biernym odbiorcą – uczestniczy aktywnie, sam dokonuje wyborów, jest bohaterem, wybiera środki, a czasem tortury, by pokonać przeciwnika.                                            
• Dziecko uczy się, jak być szybszym , lepszym - ale często w sposób niegodziwy- jak ominąć, zabić, dojść do celu za wszelką cenę, bez zastanawiania się nad tym, jakimi środkami.                                                                                                                                           
• Niebezpieczny efekt wielokrotnego powtarzania – prowadzi do uczenia się.                          
•  Kojarzenie zachowań agresywnych z nagrodą („wygrałem!) – wzmacnianie takich zachowań, jest bardzo niebezpieczne dla psychiki młodego człowieka!                                                           
•  Przyzwyczajanie do obrazów magiczno – okultystycznych, a wręcz satanistycznych,  a wszystko podane w formie zabawowej.                                                                                            
• Wywoływanie podatności na psychomanipulację.                                                                              
•  Znacznie podwyższają poziom lęku – „muszę zabić pierwszy, bo jak nie - to mnie zabiją”.                                                                                                                                            
• Dużo elementów erotyzujących – zbyt wczesne rozbudzanie seksualne!                                   
• Zacierają się granice między dobrem a złem – wszystko staje się względne.                              
• Agresja przestaje robić wrażenie – „ja się tylko bawię”.                                                                 
• Przemoc nie jest karana, nie robi wrażenia.

Co ma związek z niekontrolowanym używaniem mediów przez dzieci   i młodzież.                

 

• Brak odporności na stres (niebezpieczeństwo wynikające z postawy nadopiekuńczości rodziców).
• Brak bliskich więzi dzieci z dorosłymi – głównie z rodzicami, ale również z innymi osobami ważnymi; świat tabletów, komórek, komputerów, nieskończonej ilości drogich prezentów  –„kupowanie” dzieci w zamian za czas spędzony z nimi                                                                 
• Nadwrażliwość na krytykę – może wynikać z zaburzeń komunikacji dorosły – dziecko; ważne by oddzielać zachowania dziecka od niego jako osoby, np. Złości mnie kiedy mówisz….. kiedy robisz…… Oczekuję, że….. zamiast Jasiu, ty zawsze….. Ty nigdy…… Ty jesteś…….
• Niska samoocena – duża rola umiejętnej pochwały opisowej (opisz, co w zachowaniu twojego dziecka podoba ci się zamiast używać słów: Super! Doskonale! Tak, by dziecko wiedziało następnym razem o co ci chodzi, co się w jego zachowaniu podoba mamie/tacie)
• Brak pokory i chęci pracy nad sobą, postawa roszczeniowa dziecka – niebezpieczeństwo tzw.  Bezstresowego  wychowania!                
• Sprowadzanie dziecka do rangi „lokaty kapitału”, bardzo wysokie, a zwłaszcza nierealistyczne wymagania względem dzieci.

Aby rozpoznać, czy twoje dziecko jest uzależnione od Internetu, odpowiedz sobie na następujące pytania: Dr Kimberly Young wskazuje kryteria z których pięć musi być spełnionych, aby można było powiedzieć o uzależnieniu:                                                                    

1. Czy czujesz, że Twoje dziecko jest zaabsorbowane Internetem /myśli o poprzednich, bądź następnych pobytach w sieci?                                     
2. Czy czuje potrzebę używania Internetu przez coraz dłuższe okresy czasu?                                     
3. Czy wielokrotnie miało nieudane próby kontroli, ograniczenia czasu lub zaprzestania korzystania z Internetu?                                                                        4. Czy dziecko czuje się niespokojne, markotne, zirytowane, przygnębione, gdy nie może korzystać z Internetu?                                                 
5. Czy pozostaje w sieci dłużej niż pierwotnie planowało?                                                             
6. Czy ryzykuje utratę znajomości z przyjaciółmi, zaniedbuje naukę z powodu Internetu?               
7. Czy oszukuje Ciebie, aby ukryć narastający problem Internetu?                                                       
8. Czy używa Internetu jako sposobu na ucieczkę od problemów lub sposobu na pogorszony nastrój (uczucia bezradności, winy, lęku, depresji)?

Zagrożenia w Internecie docierają poprzez wszystkie formy aktywności, są to:

• Strony www – nieodpowiednie treści, reklamy dla dorosłych;
• Blogi – utrzymywane w tajemnicy przed rodzicami, dziecko może ujawniać osobiste informacje;
• Wyskakujące okienka, banery i spam – zawierające reklamy dla dorosłych;
• Pokoje rozmów – czaty i IRC, najbardziej popularne do wyszukiwania ofiar przez pedofilii – nie można określić prawdziwego wieku rozmówcy;
• Komunikatory – mogą z niego korzystać pedofile, wysyłając zaproszenie do rozmowy;
• Wiadomości poczty elektronicznej – kradzież danych osobowych, spam;
• Pobieranie plików (peer-to-peer) – może zainstalować razem z plikiem program, który będzie śledził pracę dziecka przy komputerze;
• Grupy dyskusyjne – niektóre tematy czy słownictwo może być nieodpowiednie dla dzieci;
• Hazard – strony najbardziej popularne w całym Internecie;
• Pornografia- przemysł pornograficzny wart jest 12 miliardów dolarów, często w połączeniu ze stronami z darmową muzyką;
• Gry – bywają brutalne i o erotycznym kontekście, zawierają nieodpowiednie reklamy;
• Hakerstwo – może powodować uszkodzenie danych, ukraść informacje czy przechowywać na Naszym komputerze pliki z nielegalną zawartością;
• Programy adware (reklamowe) – mogą zawierać reklamy stron niepożądanych i spyware (szpiegujące) – zapisują dane o całej twojej działalności   w sieci.

Pornografia – największe zagrożenie dla dzieci i młodzieży w Internecie

• Według byłego szefa Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Jana Dworaka 70 % dzieci  i młodzieży korzystających z sieci styka się z pornografią. 
• Charakterystyczną cechą współczesnej pornografii jest jej brutalność i wyjątkowa obsceniczność.                                                               
• Z uwagi na szeroki dostęp do pornografii, dojrzewa w Polsce obecnie całe pokolenie chłopców, ale również dziewczyn, które uczy się seksualności   z filmów pornograficznych.    
•  U osób uzależnionych od pornografii pojawiają się neurologiczne zmiany w mózgu, porównywalne ze zmianami u osób uzależnionych od narkotyków czy alkoholu. Niestety, im wcześniej takie zmiany w mózgu zachodzą, tym trudniejsza jest potem praca, aby te zmiany odwrócić.        Z tego powodu tak ważne jest objęcie szczególną ochroną właśnie dzieci  i młodzież.                                                                                         
• Polecamy obejrzenie na You Tube krótkiego (12 minutowego) filmiku pt.: Pandemia pornografii; https://youtu.be/KVbWHyc_-So

Co może zrobić rodzic, gdy dziecko ma problem z nadużywaniem Internetu?

 - Nazwać problem. Porozmawiać z dzieckiem i powiedzieć mu, co niepokojącego widzi  w jego zachowaniu.
- Zdiagnozować sytuacje trudne, w których dziecko „sięga” po Internet – wspólnie  z dzieckiem powinien poszukać alternatywy (np. działań, które sprawiają równie dużo przyjemności lub w podobny sposób pomagają odreagować negatywne emocje).
- Ustalić harmonogram dnia – zrównoważyć czas dziecka spędzany w sieci i poza nią.
- Ustalić zasady i etapy ograniczania korzystania z Internetu. Warto wraz z dzieckiem omówić stopniowe ograniczenie czasu przed monitorem.
- Nagradzać sukcesy w ograniczaniu czasu spędzanego w Internecie.
- Odłączyć Internet lub komputer, gdy dziecko korzysta z niego w sposób, który zagraża jego zdrowiu i/lub życiu (powoduje np. zaniedbywanie podstawowych potrzeb fizjologicznych, uniemożliwia funkcjonowanie w codziennym życiu).
- Wyjaśnić dziecku przyczyny tych ograniczeń i/lub odłączenia Internetu. Rozmowy o tym, co się dzieje i dlaczego, są niezwykle istotne. Dziecko będzie się czuło bezpieczniej, gdy pozna nasze intencje.
- Kontakt z profesjonalistą.

Serwisy godne polecenia:

Strony www dotyczące internetowych zagrożeń:

1. helpline.org.pl
2. fdn.pl
3. dzieckowsieci.pl
4. saferinternet.pl
5. cyberbully.org
6. dyżurnet.pl
7. dbi.pl
8. bezpiecznypc.pl
9. sieciaki.pl
10. policja.pl

Polecamy obejrzenie również krótkiego filmiku (16 minutowego) na stronie internetowej pt.: „Nadużywanie Internetu przez dzieci i młodzież – You Tube”.        https://youtu.be/EZStyVSGvBE

Gdzie można uzyskać pomoc:

W celu uzyskania porad i wskazówek rodzice mogą dzwonić pod nr telefonu     800 100 100

oferujący bezpłatną i anonimową pomoc dla dorosłych on line (rodziców, nauczycieli, pedagogów)                                                                                                                                  

- www.800100100.pl 

Rad i pomocy możemy szukać także w istniejących zespołach reagujących na zdarzenia w Internecie, takich jak Dyżurnet.pl - to zespół ekspertów Naukowej i Akademickiej Sieci Komputerowej, działający jako punkt kontaktowy do zgłaszania  nielegalnych treści w Internecie.                                                                          Dyżurnet.pl przyjmuje anonimowe zgłoszenia za pomocą: 

• formularza internetowego
• pocztą elektroniczną: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
• telefonicznie: 801 615 005

 Jeśli zachodzi podejrzenie, iż doszło do przestępstwa, powinniśmy zgłosić to policji!

Nasza umowa o Internecie – przykład, który może okazać się pomocny dla zaniepokojonych rodziców:

Oto zasady, które ustaliliśmy wspólnie z rodzicami odnośnie do korzystania przeze mnie        z Internetu. Rozumiem, że ich celem jest zapewnienie bezpiecznego użytkowania Internetu przeze mnie oraz moją rodzinę. Ludzie, których spotykam w sieci są w większości uczciwi, jednak zdarzają się osoby            o nieuczciwych zamiarach. Jako odpowiedzialny użytkownik globalnej Sieci zobowiązuję się do stosowania poniższych zasad:

- Będę korzystał z Internetu zgodnie z zasadami, które wspólnie ustaliliśmy.                                     
 - Obiecuję powiedzieć Wam o wszystkim, co mnie w Internecie zaniepokoi lub przestraszy.               
 - Korzystając z Internetu będę używać nicka / pseudonimu/. Nie będę podawać nieznajomym osobom żadnych informacji o sobie i swojej rodzinie, takich jak imię, nazwisko, numer telefonu, adres, nazwa i adres szkoły do której uczęszczam, miejsca, gdzie pracują członkowie mojej rodziny. Nie będę również wysyłać poznanym w sieci osobom swoich zdjęć.                                                                                                                                               
- Zdaję sobie sprawę z tego, że poznana w Internecie szesnastoletnia koleżanka może okazać się czterdziestoletnim   mężczyzną.                                     
 - Nie będę odpowiadać na wiadomości, które są obraźliwe, obsceniczne, agresywne. Sam obiecuję nie wysyłać do nikogo tego typu wiadomości i nie posługiwać się w Internecie wulgarnym  językiem.                                                                                                                           
- Nie będę otwierać plików niewiadomego pochodzenia, gdyż mogę w ten sposób uszkodzić komputer.                                                                                   - Nie będę wykorzystywał materiałów znalezionych w Internecie bez zgody ich właściciela ani w inny sposób naruszał w Sieci prawa autorskie.

Data i miejsce. Mój podpis

Jako rodzice czujemy się odpowiedzialni za przekazanie Ci zasad bezpiecznego korzystania z Internetu. Chcemy, abyś stał się świadomym i odpowiedzialnym użytkownikiem Sieci.

- Zachęcamy Cię do korzystania z Internetu, gdyż mamy świadomość w jak dużym stopniu może Ci to pomóc w poznawaniu świata i wpłynąć na Twoje sukcesy    w szkole. Obiecujemy, że zawsze gdy przyjdziesz do nas z problemem związanym z korzystaniem z Sieci, wysłuchamy Cię spokojnie i zrobimy wszystko, aby Ci pomóc.                                                         
- Mając na względzie Twoje bezpieczeństwo chcielibyśmy wiedzieć do jakich celów używasz  Internetu.                                                      
 - Chcemy, abyś miał pewność, że szanujemy Twoją prywatność i nie będziemy przeglądać w komputerze Twoich folderów i korespondencji. Będziemy również szanować Twoje internetowe znajomości, oczekując, że będziesz dzielił się z nami informacjami o nowo poznanych  osobach.                                   
 - Jesteśmy otwarci na Twoje przyszłe sugestie dotyczące powyższych zasad. Zawsze możesz liczyć na naszą pomoc i wsparcie odnośnie do odpowiedzialnego i bezpiecznego korzystania z Internetu.

Data i miejsce. Podpisy rodziców

...........................................................................................................................................................................................................................................
10 porad dla rodziców, dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu:

1. Odkrywaj Internet razem z dzieckiem

2. Naucz dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie

3. Rozmawiaj z dziećmi o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w Sieci

4. Naucz swoje dziecko ostrożności przy podawaniu swoich prywatnych danych

5. Naucz dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych w Sieci

6. Bądź wyrozumiały dla swojego dziecka

7. Zgłaszaj nielegalne i szkodliwe treści

8. Zapoznaj dziecko z netykietą - Kodeksem Dobrego Zachowania w Internecie

9. Poznaj sposoby korzystania z Internetu przez Twoje dziecko

10. Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad jego negatywnymi stronami

 .......................................................................................................................................................................................................................................... 

Prawa Rodziców:
1. Prawo do poszanowania władzy rodzicielskiej w dziedzinie wychowania. międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych z 1966, art.18.4

2. Prawo pierwszeństwa rodziców w wychowaniu i nauczaniu dzieci. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka - art.16.3, art.26,3

3. Prawo do pomocy ze strony państwa i instytucji społecznych. POwszechna Deklaracja Praw Człowieka - art.16,3

4. Prawo do bezpłatnego nauczania. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka -art. 26,1

5. Prawo do współdecydowania o wcześniejszym rozpoczęciu nauki - Ustawa o systemie oświaty - art.16,1

6. Prawo do nauczania dziecka poza szkołą. Ustawa o systemie oświaty - art. 66,1

7. Prawo do uzyskania informacji o wynikach w nauce dziecka. Rozporządzenie MEN nr 29 z dnia 24 września 1992

 

KILKA RAD DLA RODZICA !!!
Podjęcie przez dziecko edukacji w gimnazjum stanowi dla niego i jego rodziny nie lada wyzwanie. Nowa szkoła, nowa klasa, nowi nauczyciel, nowe wymagania i oczekiwania. Tym trudniej jest, iż czas w którym dziecko staje się gimnazjalistą to okres „burzy i naporu” – czyli dojrzewania. Jak pomóc naszym pociechom w efektownym pokonaniu okresu adaptacji do nowej sytuacji? Oto kilka prostych wskazówek dla rodziców, które powinny pomóc młodzieży: • BĄDŹ PRZYKŁADEM -POSTĘPUJ TAK BY BYĆ WIARYGODNYM – wiele prawdy jest w stwierdzeniu „przykład idzie z góry”. Młody człowiek najwięcej uczy się poprzez obserwację. • WYMAGAJ OD DZIECKA TEGO CO JEST MOŻLIWE DLA NIEGO DO SPEŁNIENIA – ważne jest, by stawiać dzieciom realne wymagania, którym jest w stanie sprostać. Doceniajmy starania młodego człowieka w osiąganiu celu i pamiętajmy, by skupić się na jego zaangażowaniu a nie tylko i wyłącznie na efekcie końcowym. • BĄDŹ KONSEKWENTNYM – konsekwencja dorosłego stanowi podstawę poczucia bezpieczeństwa młodego człowieka, nawet jeśli ta postawa rodzica nie do końca się podoba dziecku. • POZNAJ ZNAJOMYCH I PRZYJACIÓŁ DZIECKA – w taki sposób poznasz funkcjonowanie dziecka w grupie rówieśniczej. Pamiętaj drogi rodzicu, iż w tym wieku zdanie kolegi lub i koleżanki często jest „ważniejsze” niż opinia dorosłych. • SZANUJ PRAWO DZIECKA DO WŁASNYCH OPINII – dziecko jest odrębna istota ludzką, która myśli i czuje. Nie jest „kopia” rodziców. Słuchaj go aktywnie i szanuj, by móc wymagać szacunku względem siebie. • NIE BĄDŹ NADMIERNIE OPIEKUŃCZY – bycie dorosłym to branie odpowiedzialności za swe działania. Okres dojrzewania to czas, kiedy młody człowiek ma szanse się tego nauczyć. • OKREŚL JASNO GRANICE I ZASADY PANUJĄCE W DOMU  - to rodzic jest osoba dorosła i odpowiedzialną. • BĄDŹ RODZICEM A NIE KUMPLEM – grupa rówieśnicza jest w szkole i na podwórku, w domu powinien być ktoś kto jest autorytetem i potrafi ochronić dziecko przed zagrożeniami współczesności. • BĄDŹ DOBRYM OBSERWATOREM – obserwuj zachowanie dziecka, jego zwyczaje, sposób ubierania się itp. Wiele rodzących się problemów najpierw „widać” a potem się o nich mówi. • UCZ JAK PRZEZWYCIĘŻAĆ TRUDNOŚCI – wspieraj dziecko w  jego dojrzewaniu, pomóż mu zaadaptować się do nowych okoliczności związanych ze zmianą szkoły itp. Wierz w swoje dziecko. • NIE PODWAŻAJ AUTORYTETU NAUCZYCIELA – współpraca na płaszczyźnie szkoła- rodzic jest istotnym elementem wychowawczym. Uwierz, iż w szkole masz sprzymierzeńca, a nie wroga. Pamiętajmy, iż „Podobnie jak małemu dziecku dorastającemu człowiekowi potrzebne jest poczucie: bezpieczeństwa, miłości i czułości, możliwość aktualizowania samego siebie, posiadania czyjejś miłości i czyjegoś uznania oraz możliwości kochania innych”.
Monika Mamoń-Świerczek - psycholog

.........................................................................................................................................................................................................................

Bezpieczny komputer

W związku z niepokojącymi doniesieniami, jakie coraz częściej docierają do nas poprzez mass media prosimy rodziców o szczególne zwrócenie uwagi na treści przeglądane przez Państwa dzieci za pośrednictwem Internetu. Media donoszą o nowej grze, która pojawiła się w Internecie i zagraża życiu dzieci oraz nastolatków. Zachęcamy Państwa także do wnikliwego zapoznawania się z treścią gier komputerowych oraz ich oznaczeniami informującymi o potencjalnym szkodliwym przekazie, zawierających agresję brutalną przemoc i wulgaryzmy. Ministerstwo Edukacji Narodowej zamieściło informację na stronie internetowej wraz ze „Standardem bezpieczeństwa online placówek oświatowych” oraz innymi materiałami. W przypadku niepokojących zachowań występujących u Państwa dziecka zachęcamy do kontaktu. W celu uzyskania porad i wskazówek rodzice mogą dzwonić pod nr tel. 800-100-100. Poniżej zamieszczamy informacje dotyczące zachowania bezpieczeństwa w korzystania z gier komputerowych:

• Określ zasady dotyczące czasu, jaki twoje dziecko może przeznaczyć na gry komputerowe
• Zadbaj o to, aby dziecko nie grało codziennie,
• Zainteresuj się, w co gra twoje dziecko i czy gra jest dla niego odpowiednia. Porozmawiaj dzieckiem o grach, z których korzysta, sprawdź, czego może się z nich nauczyć,
• Zanim kupisz swojemu dziecku grę, upewnij się, że jest odpowiednia do jego wieku. Może ci w tym pomóc system oceny gier PEGI,
• Zwróć uwagę, czy w zachowaniu twojego dziecka nie pojawiają się sygnały uzależnienia od komputera,
• Upewnij się, że twoje dziecko z powodu grani nie zaniedbuje obowiązków domowych i szkolnych,
• Sprawdź, czy gra jest pozbawiona mikropłatności,
• Pamiętaj, że istnieją minigry, które nie wymagają instalacji, a zawierają treści nieodpowiednie dla dzieci,
• Zwróć uwagę na to, czy w grze można kontaktować się z innymi graczami. Jeśli tak – sprawdź, czy znajomości, jakie zawiera twoje dziecko, są bezpieczne.

Jak budować dobre relacje rodzic – nastolatek?

        Jak ma postępować rodzic, aby utrzymać dobre relacje z dorastającym dzieckiem, pomóc mu przebrnąć ten trudny okres? Można skorzystać z doświadczeń i porad innych. Ważne jest 5 obszarów:

1.Ustalanie granic, czyli wyrażanie wyraźnych oczekiwań. Nastolatki będą wiedzieć, czego się od nich oczekuje, zarówno w szkole, jak i w domu. Wskazówki, ustalone granice i wyraźne zasady pozwolą zorientować się im jak daleko mogą się posunąć bez ponoszenia konsekwencji.

2.Rozbudzanie zainteresowań, zachęcanie do współpracy w obowiązkach domowych. Ważne jest tu stwierdzenie: znudzony nastolatek, to nieszczęśliwy nastolatek. Chodzi o to, że gdy dzieci nic nie robią, nie mają żadnych obowiązków, nie są aktywni fizycznie i umysłowo często popadają w depresję. Dlatego warto jest je zachęcić, by nawiązywało kontakty z rówieśnikami z sąsiedztwa czy zapisało się do jakiegoś klubu sportowego. W ten sposób zdobędą nowe umiejętności, nawiążą nowe przyjaźnie, poprawią swoją samoocenę dzięki osiągnięciom sportowym. Im dziecko będzie bardziej zajęte, tym będzie również szczęśliwsze i bardziej zaangażowane, a co za tym idzie, nie będzie mieć czasu na to, by eksperymentować z narkotykami, papierosami.

3. Rozwijanie empatii. W tym wieku młodzi ludzie chcą czuć, że są kimś wyjątkowym, ważnym i cenionym. Pomocne w tym będą działania na rzecz innych, niesienie pomocy. Dzieci, które pracują jako wolontariusze rzadziej dokuczają, zastraszają lub nękają innych. Współczucie nie jest cechą wrodzoną, trzeba się go nauczyć. Najlepiej zrobić to poznając różne sytuacje życiowe.

4. Należy zachęcać do dialogu – najważniejsze w nim jest umieć słuchać, co młody człowiek ma do powiedzenie, bez komentarzy, krytyki. Doradzać można tylko wtedy, gdy nastolatek nas o to poprosi. Trzeba pozwolić dziecku mówić tyle, ile chce. Bycie powiernikiem nastolatka, to nie tylko odpowiedzialność, ale i honor, że nie jest się lekceważonym.

5.Zachęcanie do odpowiedzialności i niezależności – warto uwierzyć, że nastolatki są w stanie podejmować wiele decyzji i zezwolić na ich realizację. Dobry wybór prowadzi do dobrej samooceny, a młody człowiek zdaje sobie sprawę, że może mieć decydujący głos w wielu sprawach i rodzice szanują jego decyzję. Niewłaściwe wybory to wspaniała okazja do nauki. Niektóre nastolatki w przykry sposób dowiadują się, z czym wiąże się niezależność i możliwość podejmowania decyzji. Jest to jednak najskuteczniejsza i najtrwalsza lekcja, jaką dostali od życia.

.....................................................................................................................................................................................................................................

                                                                                                       Wszyscy zacznijmy wychowywać

 „Dzieci i zegarki nie mogą być stale nakręcane, trzeba im też dać czas na chodzenie”.
                                                                                                                               Jean Paul

Wychowanie to proces, w efekcie którego dziecko ma się stać dobrym, szczęśliwym i zdrowym dorosłym
          Nie ma złotej recepty na dobre wychowanie, czyli takie, które sprawi, że dziecko stanie się dojrzałym dorosłym.
W wychowaniu i ci, którzy wychowują i ci, którzy są wychowywani popełniają błędy, bowiem obie strony się uczą.
Nie ma szkoły, która uczy dobrego rodzicielstwa, bazujemy na swoich doświadczeniach i znanych wzorcach, najczęściej z własnego domu rodzinnego

Dzięki zgromadzonej wiedzy, pewne jest, że:
 - zbyt rygorystyczny styl wychowania, oparty na bezwarunkowym posłuszeństwie i systemie kar oraz zbyt liberalny styl, pozbawiony jasnych wymagań i dający dużą swobodę dziecku utrudniają mu osiągnięcie dojrzałości i ukształtowanie prawidłowej osobowości.

Najskuteczniejszą teorią wychowawczą jest teoria „złotego środka”
Dziecko powinno mieć jasno określone zasady. Ale również powinno być obdarzone przez rodziców rozsądną swobodą i otoczone życzliwą kontrolą
Prawidłowości te dotyczą wszystkich, którzy mają wpływ na dziecko, czyli zajmują się jego wychowywaniem.
Toteż warto byłoby, żeby rodzice, dziadkowie, nauczyciele i inne znaczące dla dziecka osoby w podobny sposób je wychowywały, czyli opierały się na tych samych zasadach.
Spójność zasad tworzy dziecku jasny i bezpieczny świat, w którym wie, jak się poruszać "Prawidłowości te dotyczą wszystkich, którzy mają wpływ na dziecko, czyli zajmują się jego wychowywaniem. Toteż warto byłoby, żeby rodzice, dziadkowie, nauczyciele i inne znaczące dla dziecka osoby w podobny sposób je wychowywały, czyli opierały się na tych samych zasadach. Spójność zasad tworzy dziecku jasny i bezpieczny świat, w którym wie, jak się poruszać."

Pomimo, iż szkoła/bursa staje się dla dziecka ważnym miejscem, w którym ono się rozwija, to pierwsze miejsce w procesie wychowywania zajmują zawsze rodzice!
To Twoja akceptacja, zainteresowanie, czułość i wyrozumiałość są dla Twojego dziecka najważniejsze i tego nie zastąpi nawet najlepszy nauczyciel.

Oto kilka wskazówek, zaczerpniętych z doświadczenia wielu rodziców.
O czym warto pamiętać, by wychowanie było wspólną drogą -Twoją i dziecka, a nie musiało być trudem?|
Oto kilka wskazówek, zaczerpniętych z doświadczenia wielu rodziców.

• Wyznaczaj dziecku jasne zasady i wyjaśnij skutki ich przestrzegania i łamania, ale nie groź dziecku – dziecko łatwiej przyjmie zasadę, jeśli wie, po co ma się tak a nie inaczej zachowywać. Bądź konsekwentny w egzekwowaniu zasad, to zapewni Tobie i dziecku poczucie bezpieczeństwa i spokoju.
• Motywuj dziecko do pracy chwaląc je.
  Pochwała ma moc zachęcającą, nawet jeśli to, co ma zrobić dziecko jest dla niego nieprzyjemne lub trudne. Korzystaj z własnych doświadczeń – sam lepiej pracujesz będąc chwalonym i docenianym niż krytykowanym – dziecko odczuwa tak samo.
• Porażka jest zawsze czymś trudnym dla dziecka.
  Dziecko uczy się różnych zachowań, tak samo jak czytania, pisania i liczenia – nie wystarczy mu raz powiedzieć, by już potrafiło „się zachować”.

Jeśli popełni ono błąd, to musi ponieść naturalne konsekwencje, które na ogół same w sobie są nieprzyjemne. Pamiętaj, że nawet w Kodeksie Karnym za to samo przestępstwo nie karze się 2 razy.

• Wspieraj dziecko, rozmawiaj z nim o tym, co się zdarzyło, co nie znaczy, że mu pobłażasz – dla Twojego dziecka poczucie, że zawiodło Cię i sprawiło Ci przykrość jest karą samą w sobie.

Warto, byś pamiętał, że kiedy wychowawca „wzywa” Cię do szkoły/bursy, to po to, żeby Cię poinformować o sytuacji Twojego dziecka, o zaobserwowanych trudnościach, postępach, a nie po to, żebyś „rozliczył” dziecko w domu za błędy popełnione w szkole/bursie.

• Spędzaj z dzieckiem tyle czasu, ile możesz, pamiętaj, że dla dziecka jesteś najważniejszy na świecie
  Organizuj wspólny czas, by uczyć dziecko aktywności, zdrowego i przyjemnego stylu odpoczywania – wiedz, że dziecko uczy się biorąc z Ciebie przykład
• Dbaj o to, by rozwijać zainteresowania dziecka, ale nie proponuj mu zbyt dużej ilości zajęć dodatkowych – dziecko dlatego, że jest dzieckiem pracuje mniej niż 8 godzin dziennie. Bądź na, imprezach i pokazach, meczach w których Twoje dziecko uczestniczy – pamiętaj, że spośród publiczności jesteś najważniejszy.

     Najlepszą profilaktyką wszelkich zachowań niepożądanych i warunkiem prawidłowego rozwoju Twojego dziecka jest Twoja miłość, akceptacja i zainteresowanie nim. Kiedy zdrowe dziecko czuje się akceptowane, kochane przez Ciebie, nie boi się odrzucenia, kiedy popełni błąd, ale też liczy się z Twoim zdaniem, wtedy nie ma powodu być stale niegrzeczne i kłopotliwe.

 ...................................................................................................................................................................................................................................

                                                                          Profilaktyka uzależnień wśród młodzieży - porady dla rodziców

Drodzy Rodzice

      Substancje psychoaktywne stały się dostępne wszędzie. Wcześniej czy później kontakt z nimi może się przydarzyć każdemu dziecku, także Twojemu. Stanowią realne niebezpieczeństwo, nawet, jeśli dziś myślisz sobie: „Mój syn, moja córka nigdy tego nie zrobi...”. Powinieneś jednak zdawać sobie sprawę, że wiele zależy od Ciebie. To właśnie Ty możesz mieć ogromny wpływ na to, czy Twoje dziecko sięgnie po środki odurzające.

PRZYCZYNY ZAŻYWANIA

Do zarażenia się uzależnieniem od środków psychoaktywnych dochodzi najczęściej w wieku 13-19 lat. Psychologowie nazwali ten okres "kryzysem tożsamości" i wyróżnili trzy główne powody, które skłaniają do sięgania po środki psychoaktywne:
1. Eksperymentowanie - poszukiwanie nowych, przyjemnych wrażeń. Nastolatek lubi ryzyko i nienawidzi nudy. Substancje odurzające pozornie zaspakajają każdą z jego potrzeb – dzięki nim może się poczuć wolny, ważny, tajemniczy, dorosły.
2. Odreagowanie - chęć uwolnienia się od stresu, napięć i problemów. Środki psychoaktywne na krótką chwilę odrywają od rzeczywistości, od kłopotów.
3. Akceptacja grupy - zaakceptowanym przez grupę. Nastolatek nie chce być wyizolowany, „inny” .

NOWE SUBSTANCJE

Sposób zażywania i dostępność jest inna niż w przeszłości.

- niska cena – w granicach 20-50 zł za dawkę, dostępność.
- legalność – młodzi ludzie sięgają chętnie po substancje, posiadanie których nie jest przestępstwem, które można kupić w aptekach lub przez Internet, bez konieczności kontaktowania się z czarnym rynkiem.
- większa możliwość ukrycia się przed szkołą lub rodzicami – preferowane są substancje o krótkim czasie działania, tak aby po powrocie ze szkoły wyjść z domu na kilka godzin  i móc wrócić tego samego dnia w miarę trzeźwo.

                       JAK ROZPOZNAĆ, ŻE DZIECKO ZAŻYWA ŚRODKI PSYCHOAKTYWNE

- nagłe zmiany nastroju,
- zwolnione reakcje, spadek dobrego samopoczucia, stany depresyjne,
- izolowanie i zamykanie się w sobie,
- niespotykana dotąd agresja,
- napady śmiechu, słowotok,
- nagła zmiana przyjaciół,
- spadek zainteresowania szkołą, sportem i ulubionymi zajęciami,
- niewytłumaczalne spóźnienia,
- brak apetytu, chudnięcie, popadanie w śpiączkę a po przebudzeniu „wilczy apetyt” ,
- używanie slangu,
- zaburzenia koordynacji ruchowej,
- przekrwione oczy,
- dziwne plamy, zapachy lub znaki na ciele,
- niespotykane dotąd akcesoria: woreczki foliowe, lufki, fajeczki domowej roboty, itp.,
- zwężone lub bardzo rozszerzone źrenice nie reagujące na światło,
- wycofanie się z kontaktów z rodziną, zamykanie się w swoim pokoju,
- sprzedaż swoich wartościowych rzeczy, kłamstwa, wyłudzanie pieniędzy na rzekomo drobne potrzeby,

JAK ZABEZPIECZYĆ DZIECKO PRZED CHĘCIĄ ZAŻYWANIA ŚRODKÓW PSYCHOAKTYWNYCH

       Nie mamy szans zniwelować sposobów zdobycia środków psychoaktywnych (sklepy, apteki, Internet, koledzy, dilerzy). Jedyną skuteczną metodą ochrony dziecka przed wejściem w uzależnienie od środków psychoaktywnych jest wychowanie w taki sposób, żeby nie chciało zażywać. Przede wszystkim pomagaj swojemu dziecku zaspokajać jego potrzeby. To w rodzinnym domu powinno się ono nauczyć rozpoznawać swoje potrzeby i poznawać sposoby ich zaspokajania.
- Potrzeba bezpieczeństwa – daje możliwość do wyrażania swoich problemów, wątpliwości bez konsekwencji.
- Potrzeba akceptacji - bez względu na wszystko nie odrzucisz go, ani go nie potępisz. Możesz być surowy dla jego zachowań, ale krytyka jego niewłaściwego postępowania nie może spowodować, że przestanie się ono czuć Twoim dzieckiem. Nie powinieneś sugerować związku swoich uczuć do dziecka z jego zachowaniem. Dziecko powinno się czuć bezwzględnie chciane, akceptowane i kochane.
- Potrzeba przyjaźni - Twoje dziecko musi nauczyć się, czym jest przyjaźń. Ty musisz być dla swojego dziecka przyjacielem – kimś, na kim ono zawsze może polegać, kto w ważnych momentach znajdzie dla niego czas.
- Potrzeba miłości - Okazuj dziecku swoje uczucia, mów o nich. Nie „kupuj” uczuć dziecka za pomocą kosztownych zabawek. Postaraj się, żeby czymś naturalnym było w Twojej rodzinie okazywanie sobie nawzajem bliskości, a także czułości w relacji pomiędzy Tobą  a Twoim mężem/żoną. Ktoś, kto jest szczęśliwy, nie ucieka w narkotyki, a tylko szczęśliwi rodzice mogą wychować szczęśliwe dzieci.

Aby móc to zrobić trzeba znaleźć czas dla dziecka:

- Rozmawiaj z dzieckiem - pokaż swojemu dziecku, że to, o czym mówi, jest dla Ciebie ważne. Tylko wtedy nie będzie miało oporów przed rozmowami z Tobą nawet na bardzo trudne tematy.
- Opowiadaj o sobie – powiedz, że jakiś czas temu ty też przeżywałeś podobne trudności i kłopoty, które ono przeżywa teraz.
- Nie bądź nadmiernie opiekuńczy - pozwól dziecku zdobywać doświadczenia, ono uczy się życia przede wszystkim robiąc nowe rzeczy, sprawdzając. Czasem popełnia przy tym błędy, bądź zatem czujny i w porę reaguj.
- Szanuj prawo dziecka - do własnych wyborów, opinii, dysponowania swoim wolnym czasem. Doradzaj, ale nie narzucaj swojej woli.
- Ucz przezwyciężać trudności – w oparciu o swoje i innych doświadczenia
- Poznawaj znajomych swojego dziecka – aby wiedzieć o kim dziecko mówi i jakie ma doświadczenia w relacjach społecznych.
- Ustal jasne zasady i bądź konsekwentny - bardzo ważne jest obustronne przestrzeganie zawieranych umów i wcześniejsze określenie konsekwencji ich niedopełnienia.

CO, JEŚLI OKAŻE SIĘ, ŻE TWOJE DZIECKO FAKTYCZNIE BIERZE?

NIE ROZPACZAJ - Nie każdy, kto zażył środki psychoaktywne jest już uzależniony
NIE ZAPRZECZAJ – To nie możliwe, aby moje dziecko brało!
NIE BAGATELIZUJ – Młodość się musi wyszumieć.

"TRÓJKĄT OPIEKUŃCZY"

Porozmawiaj z pedagogiem, wychowawcą. Skontaktuj się z terapeutą uzależnień. Stwórzcie "trójkąt opiekuńczy" SZKOŁA (PLACÓWKA) – PORADNIA – RODZICE

 

Szanowni Rodzice,

Z przyjemnością zapraszamy Was do udziału w naszej akcji profilaktycznej pod hasłem "Nowe Narkotyki, Nowe Zagrożenia". Naszym celem jest podniesienie świadomości na temat nowych rodzajów narkotyków oraz ich potencjalnych zagrożeń dla zdrowia i bezpieczeństwa naszej młodzieży.

W dzisiejszych czasach, szybko zmieniające się trendy w spożyciu substancji psychoaktywnych stawiają przed nami nowe wyzwania. Dlatego też pragniemy zapewnić Wam dostęp do aktualnych informacji i narzędzi, które pomogą Wam chronić swoje dzieci przed wpływem narkotyków.

Serdecznie zachęcamy Was do udziału w naszej akcji oraz do zapoznania się z dostępnymi materiałami edukacyjnymi załaczonymi na stronie Powiatowej stacji epidemiologicznej w Katowicach. Razem możemy wspólnie pracować nad budowaniem świadomej i bezpiecznej przestrzeni dla młodzieży.